9 Δεκεμβρίου 2011

MERLIN (ΤΟ ΣΗΡΙΑΛ)


Όλοι έχουμε ακούσει και γνωρίζουμε την ιστορία του βασιλιά Αρθούρου, τον βασιλιά του θρυλικού Κάμελοτ που ο μύθος τον θέλει να ένωσε την Αλβιόνα, την πανέμορφη γυναίκα του Γκουίνεβιρ, την παράνομη σχέση της με τον καλύτερο ιππότη της Στρογγυλής Τραπέζης, τον Λάνσελοτ, την αδερφή του Αρθούρου μάγισσα Μοργκάνα που ήθελε την καταστροφή του Κάμελοτ και φυσικά τον σύμβουλο του Αρθούρου, τον μάγο Μέρλιν. 
Μύθος ή πραγματικότητα; Σίγουρα πάντως, ακόμα κι αν ο Αρθούρος ήταν ιστορικό πρόσωπο, δεν έχει καμία σχέση με την εικόνα που έχουμε πλάσει όλοι στο μυαλό μας και κατά κύριο λόγο βασίζεται στα ρομαντικά αναγεννησιακά μυθιστορήματα, αλλά και στην εικόνα που έχει διαμορφώσει ο κινηματογράφος όσες φορές μετέφερε στη μεγάλη οθόνη τον θρύλο του Κάμελοτ - που δεν είναι και λίγες. 
Πάνω από πενήντα ταινίες και τηλεοπτικές σειρές έχουν γυριστεί μέχρι στιγμής, οι περισσότερες βασισμένες στο μυθολογικό μοτίβο. Μόνη εξαίρεση η ταινία King Arthur του 2004 με τον Κλάιβ Όουεν, η οποία επιχείρησε να αποδώσει μια άλλη οπτική, αυτό που εικάζεται ως ιστορική αλήθεια, τοποθετώντας τον χρονικά στα τέλη της ρωμαϊκής κυριαρχίας στη Βρετανία.
Η βρετανική σειρά Merlin δεν πρωτοτυπεί, από τη στιγμή που ακολουθεί την κλασσική, μυθολογική συνταγή με τα υπερφυσικά τέρατα, τη μαγεία και τη ρομαντική διάθεση να κυριαρχούν. Η σχετική διαφοροποίηση είναι ότι η ιστορία περιγράφεται από την οπτική του Μέρλιν και η αφετηρία της τοποθετείται πριν ακόμα ο Αρθούρος γίνει βασιλιάς. 
Δε θα ήταν άστοχο να λέγαμε ότι η σειρά σε σχέση με τον μύθο αποτελεί το αντίστοιχο του Smallville ως προς την ιστορία του Superman. Βέβαια υπάρχουν και αρκετές διαφορές σε σχέση με όσα γνωρίζουμε για τον μύθο, παρέκκλιση απαραίτητη για να προσελκύσει το κοινό και να κρατήσει το ενδιαφέρον του. Και φυσικά δε λείπει το κωμικό στοιχείο, που συνυπάρχει με το πιο σοβαρό, αφού η σειρά απευθύνεται σε όλη την οικογένεια – άλλωστε στη Βρετανία προβάλλεται το απόγευμα του Σαββάτου.
Έτσι, λοιπόν, ο Αρθούρος παρουσιάζεται ως ένας κακομαθημένος και ξιπασμένος νέος, ο Μέρλιν είναι ένας αξιολάτρευτος χαζούλης πλην όμως αποτελεσματικός μάγος, η Μοργκάνα στην αρχή της σειράς είναι μια εκνευριστικά μειλίχια κοπελίτσα με μυστηριακή ομορφιά που αγνοεί τις μαγικές της δυνάμεις, ενώ η Γκουίνεβιρ είναι μια μελαψή υπηρέτρια, προφανώς σε μια προσπάθεια μετάδοσης αντιρατσιστικών μηνυμάτων. 
Το πρόβλημα με την Γκουίνεβιρ δεν είναι τόσο το υπόβαθρο πάνω στο οποίο τη διαμόρφωσαν ως χαρακτήρα – άλλωστε στη μυθοπλασία θα ήταν ανόητο να θεωρούμε ότι υπάρχουν απαραβίαστοι κανόνες – όσο η έλλειψη χημείας. Αντίστοιχη έλλειψη χημείας στην αρχή δείχνει να έχει και η ηθοποιός που υποδύεται την Μοργκάνα, μέχρι τη στιγμή που αρχίζει να αναδεικνύει την σκοτεινή της πλευρά. Χίλια συγγνώμη στην ηθοποιό που την υποδύεται, αλλά δεν της πηγαίνουν οι ρόλοι της καλούλας, καλύτερα να προτιμά τους σκοτεινότερους ρόλους.
Μίξη περιπέτειας με χιούμορ και επιτυχημένα εντυπωσιακά εφέ – δράκους, ξωτικά και ένα σωρό πλάσματα της φαντασίας – κρατάνε και τον πιο απαιτητικό τηλεθεατή που θέλει να περάσει σαράντα λεπτά καθαρής ψυχαγωγικής τηλεόρασης. Δυστυχώς τα ελληνικά τηλεοπτικά κανάλια, με μόνη εξαίρεση την ΕΡΤ της δεκαετίας του 80, δεν ενδιαφέρονται ιδιαίτερα για τις ευρωπαϊκές παραγωγές χάνοντας τη ευκαιρία να προσφέρουν μικρά διαμαντάκια όπως ο Merlin στο ευρύτερο ελληνικό κοινό. Αξίζει να του δώσετε μια ευκαιρία.

1 σχόλιο: