Η είδηση που ακολουθεί μπορεί να έρχεται από τη Γαλλία, όμως πιστεύω ότι ενδιαφέρει και τους έλληνες γονείς και δασκάλους. Βλέπετε, στην Ελλάδα έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε τους γονείς να πιέζουν τα παιδιά να πάνε ακόμα και στο φροντιστήριο για να μάθουν καλύτερα τα μαθήματα του σχολείου. Στη Γαλλία αντίθετα υπάρχει ένα κίνημα διαμαρτυρίας των γονιών κατά των ασκήσεων που βάζουν οι δάσκαλοι στα παιδιά τους για εργασία στο σπίτι και μάλιστα οι γονείς αποφάσισαν να αντιδράσουν δυναμικά κάνοντας... απεργία.
Η διαμαρτυρία των γάλλων γονιών δεν είναι τόσο παράλογη όσο θα πίστευε κάποιος και μάλιστα έχει την κάλυψη του νόμου. Άλλωστε, η γαλλική νομοθεσία απαγορεύει στους δασκάλους των δημοτικών σχολίων να αναθέτουν στους μαθητές εργασίες για το σπίτι υπαγορεύοντας ότι όλη η δουλειά πρέπει να γίνεται αποκλειστικά στο χώρο του σχολείου. Στην πράξη ωστόσο, πολλοί είναι οι δάσκαλοι που για τον ένα ή τον άλλο λόγο δε συμμορφώνονται με τη νομική αυτή επιταγή, αλλά όλο και κάποια άσκηση αφήνουν για το σπίτι, κάτι που όμως δε βρίσκει σύμφωνους τους γονείς. Έτσι, η FCPE (Fédération des Conseils de Parents d'Elèves), το όργανο που εκπροσωπεί τους γονείς των μαθητών στη Γαλλία, αποφάσισε το μποϊκοτάρισμα των σχολικών εργασιών που ανατίθενται για να δουλευτούν το σπίτι για ένα δεκαπενθήμερο.
Σύμφωνα με τον πρόεδρο της οργάνωσης των Γάλλων γονιών, τα παιδιά ξοδεύουν καθημερινά από τριάντα λεπτά έως μία ώρα (ή και περισσότερο τα σαββατοκύριακα) από τον ελεύθερο χρόνο τους τα απογεύματα για να ασχοληθούν με τις σχολικές εργασίες, κάτι που τους προσθέτει πίεση. Με τους γονείς συμφωνεί και το σωματείο των δασκάλων επισημαίνοντας ότι δεν είναι όλοι οι γονείς σε θέση να βοηθήσουν τα παιδιά τους με τις σχολικές εργασίες, ενώ μπορεί να προκληθεί ακόμα και ένταση μέσα στο σπίτι και στη σχέση ανάμεσα στο γονέα και το παιδί είτε από την αδυναμία του γονιού να βοηθήσει είτε από την αδυναμία του παιδιού να ανταποκριθεί. Δίκαιο δεν έχουν; Η δουλειά του σχολείου είναι να παρέχει τις γνώσεις που προορίζεται από το αναλυτικό εκπαιδευτικό πρόγραμμα να παρέχει μέσα στις σχολικές αίθουσες. Ο γονιός δεν είναι δάσκαλος ούτε μπορεί αλλά και ούτε πρέπει να υποκαταστήσει το δάσκαλο σε αυτό το κομμάτι της ανατροφής του παιδιού.
Σύμφωνα με τον πρόεδρο της οργάνωσης των Γάλλων γονιών, τα παιδιά ξοδεύουν καθημερινά από τριάντα λεπτά έως μία ώρα (ή και περισσότερο τα σαββατοκύριακα) από τον ελεύθερο χρόνο τους τα απογεύματα για να ασχοληθούν με τις σχολικές εργασίες, κάτι που τους προσθέτει πίεση. Με τους γονείς συμφωνεί και το σωματείο των δασκάλων επισημαίνοντας ότι δεν είναι όλοι οι γονείς σε θέση να βοηθήσουν τα παιδιά τους με τις σχολικές εργασίες, ενώ μπορεί να προκληθεί ακόμα και ένταση μέσα στο σπίτι και στη σχέση ανάμεσα στο γονέα και το παιδί είτε από την αδυναμία του γονιού να βοηθήσει είτε από την αδυναμία του παιδιού να ανταποκριθεί. Δίκαιο δεν έχουν; Η δουλειά του σχολείου είναι να παρέχει τις γνώσεις που προορίζεται από το αναλυτικό εκπαιδευτικό πρόγραμμα να παρέχει μέσα στις σχολικές αίθουσες. Ο γονιός δεν είναι δάσκαλος ούτε μπορεί αλλά και ούτε πρέπει να υποκαταστήσει το δάσκαλο σε αυτό το κομμάτι της ανατροφής του παιδιού.
Ομολογώ ότι δε θυμάμαι, εάν, όταν πήγαινα εγώ στο δημοτικό (τέλη δεκαετίας '80 με αρχές '90), μας έβαζαν να κάνουμε άλλες ασκήσεις στο σπίτι πέραν της ορθογραφίας και από το να μάθουμε απ' έξω το μάθημα της ημέρας - αν και υποψιάζομαι ότι στα γαλλικά σχολεία ακόμα και αυτό πρέπει να γίνεται μέσα στις σχολικές αίθουσες και όχι στο σπίτι. Γνωρίζω όμως περιπτώσεις γονιών που αναγκάζουν τα παιδιά τους να κάνουν ιδιαίτερα μαθήματα από τις τελευταίες τάξεις του δημοτικού για να ανταποκριθούν καλύτερα στο εκπαιδευτικό έργο ή που μαλώνουν τα παιδιά τους, επειδή δεν παίρνουν καλούς βαθμούς.
Ειλικρινά, είναι σοβαρά πράγματα αυτά; Τα παιδιά φορτώνονται με απίστευτη πίεση και άγχος, αντί να χαρούν την παιδική τους ηλικία όσο γίνεται περισσότερο και μετά απορούν ορισμένοι γιατί μεγαλώνοντας θέλουν να τα γκρεμίσουν όλα. Μα γιατί έχουν μπει σε μια στρεσογόνο ρουτίνα από μικρή ηλικία με αποτέλεσμα και το σχολείο να μην αγαπήσουν εν τέλει και να θέλουν μεγαλώνοντας να γκρεμίσουν, να ανατρέψουν όλα αυτά που τους έχουν φορτώσει άγχος και πίεση τόσα χρόνια χωρίς λόγο και χωρίς αντίκρυσμα. Μήπως οι έλληνες γονείς να οργανωθούν και να διεκδικήσουν κάποια στιγμή αυτό που σε μένα ακούγεται αυτονόητο, να γίνεται συστηματικότερη δουλειά μέσα στη σχολική τάξη, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει μια ώρα παραπάνω μαθήματα τη μέρα, και το παιδί να έχει άπλετο ελεύθερο χρόνο να τον αξιοποιήσει δημιουργικά με παιχνίδι ή όπως αλλιώς;
Προσωπικά πάντως θα το αντιμετώπιζα πολύ θετικά, αν γινόταν κάποια στιγμή μία τέτοια οργανωμένη εκδήλωση διαμαρτυρίας για τη λειτουργία των σχολείων αρχίζοντας από το Δημοτικό και όχι να ασχολούμαστε μόνο με το σύστημα εισαγωγής στα πανεπιστήμια ή με το ωρολόγιο πρόγραμμα των μαθημάτων του λυκείου.
Ειλικρινά, είναι σοβαρά πράγματα αυτά; Τα παιδιά φορτώνονται με απίστευτη πίεση και άγχος, αντί να χαρούν την παιδική τους ηλικία όσο γίνεται περισσότερο και μετά απορούν ορισμένοι γιατί μεγαλώνοντας θέλουν να τα γκρεμίσουν όλα. Μα γιατί έχουν μπει σε μια στρεσογόνο ρουτίνα από μικρή ηλικία με αποτέλεσμα και το σχολείο να μην αγαπήσουν εν τέλει και να θέλουν μεγαλώνοντας να γκρεμίσουν, να ανατρέψουν όλα αυτά που τους έχουν φορτώσει άγχος και πίεση τόσα χρόνια χωρίς λόγο και χωρίς αντίκρυσμα. Μήπως οι έλληνες γονείς να οργανωθούν και να διεκδικήσουν κάποια στιγμή αυτό που σε μένα ακούγεται αυτονόητο, να γίνεται συστηματικότερη δουλειά μέσα στη σχολική τάξη, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει μια ώρα παραπάνω μαθήματα τη μέρα, και το παιδί να έχει άπλετο ελεύθερο χρόνο να τον αξιοποιήσει δημιουργικά με παιχνίδι ή όπως αλλιώς;
Προσωπικά πάντως θα το αντιμετώπιζα πολύ θετικά, αν γινόταν κάποια στιγμή μία τέτοια οργανωμένη εκδήλωση διαμαρτυρίας για τη λειτουργία των σχολείων αρχίζοντας από το Δημοτικό και όχι να ασχολούμαστε μόνο με το σύστημα εισαγωγής στα πανεπιστήμια ή με το ωρολόγιο πρόγραμμα των μαθημάτων του λυκείου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου