5 Μαΐου 2012

ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΟ ΤΗΣ ΑΝΑΚΑΜΨΗΣ ΤΗΣ ΙΣΛΑΝΔΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ

Η Harpa, το σύμβολο της ανάκαμψης της ισλανδικής οικονομίας σύμφωνα με τους Financial Times.

Η Ισλανδία είναι μέχρι σήμερα η μοναδική χώρα που πτώχευσε ως συνέπεια της πρόσφατης διεθνούς οικονομικής κρίσης, όταν ακόμη αυτή βρισκόταν στα πρώτα στάδια έκρηξης με την κατάρρευση της τραπεζικής φούσκας τον Οκτώβριο του 2008. Αν και μέχρι τα μέσα του 20ου αιώνα ήταν ένα από τα πιο φτωχά κράτη της Ευρώπης με βασικό οικονομικό πυλών την αλιεία, μετά το 2000 η Ισλανδία έζησε ένα οικονομικό θαύμα, που την έφερε στις πρώτες θέσεις μεταξύ των πλέον αναπτυγμένων οικονομικά κρατών παγκοσμίως, καθώς το 2007 το νησιωτικό κράτος των 300.000 περίπου κατοίκων βρισκόταν στην έβδομη θέση της παγκόσμιας κατάταξης των κρατών με βάση το ΑΕΠ, ενώ το 2011 βρέθηκε στην 117η θέση σύμφωνα με τα στοιχεία του ΔΝΤ. Τους τελευταίους μήνες η χώρα φαίνεται να έχει εισέλθει σε τροχιά οικονομικής ανάκαμψης, καθώς για πρώτη φορά από την πτώχευση του 2008 η ισλανδική οικονομία κινήθηκε σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης. Σύμφωνα με τους Financial Times, εάν κάποιος ήθελε να συμπυκνώσει αυτήν την ανάκαμψη της Ισλανδίας σε ένα σύμβολο, δε θα ήταν άλλο από το κτίριο Harpa, ένα νέο συνεδριακό κέντρο και αίθουσα συναυλιών, κάτι αντίστοιχο του δικού μας Μεγάρου Μουσικής, που βρίσκεται στο λιμάνι της πρωτεύουσας Ρέικιαβικ. 
Πρόκειται για ένα τεράστιο κτίριο, δυσανάλογα μεγάλο για μια πόλη όπως το Ρέικιαβικ με πληθυσμό περίπου 200.000 κατοίκων (το σύνολο της μητροπολιτικής περιοχής, ενώ μόνο οι μισοί από αυτούς ζουν στην ισλανδική πρωτεύουσα). Οι εργασίες για την κατασκευή του κτιρίου άρχισαν τα χρόνια της αλματώδους οικονομικής ανάπτυξης, όταν όλοι οι κάτοικοι της χώρας ήταν επηρεασμένοι από την ευφορία ενός άνευ προηγουμένου οικονομικού μεθυσιού, στα πλαίσια του οποίου ακόμα και τα πιο μεγαλεπήβολα σχέδια φάνταζαν δυνατά. Εμπνευστής ήταν ο Björgólfur Guðmundsson, διευθυντής Landsbanki (Εθνικής Τράπεζας) και ο δεύτερος δισεκατομμυριούχος της Ισλανδίας και 1.014ος πλουσιότερος άνθρωπος στον κόσμο την άνοιξη του 2008, όταν ο μόνος Ισλανδός που τον ξεπερνούσε σε περιουσία ήταν ο ίδιος του ο γιος.
Μετά το μεθύσι όμως έρχεται το χανγκόβερ - εν προκειμένω η τραπεζική κατάρρευση. Όλες οι ισλανδικές τράπεζες κρατικοποιήθηκαν και ο Guðmundsson κατηγορήθηκε ως ένας από τους υπαίτιους της οικονομικής καταστροφής. Το σχέδιο ανέγερσης της Harpa έμεινε στα χαρτιά, ενώ η μόνη που συνέχιζε να τη θυμίζει ήταν μια τεράστια τρύπα στο έδαφος, στο σημείο όπου επρόκειτο να αναγερθεί. Αν και πολλοί ήταν εκείνοι που εξέφρασαν την άποψη ότι η τρύπα θα έπρεπε να μείνει απείραχτη ως σύμβολο μνήμης της οικονομικής κατάρρευσης, ωστόσο η ισλανδική κυβέρνηση σε συνεργασία με τη δημοτική αρχή ανέλαβαν να διεκπεραιώσουν το έργο ξοδεύοντας μάλιστα πολλά χρήματα σε αυτό, μια απόφαση που δεν ήταν καθόλου δημοφιλής μεταξύ των κατοίκων σε εποχή γενικότερης δυσπραγίας.
Τελικά το έργο ολοκληρώθηκε και η πρώτη συναυλία δόθηκε στις 4 Μαΐου 2011, δηλαδή πριν από ένα χρόνο. Το τελικό αρχιτεκτονικό αποτέλεσμα πάντως, προϊόν δουλειάς του Ισλανδού αρχιτέκτονα Ólafur Elíasson σε συνεργασία με μια δανέζικη εταιρία, ικανοποίησε ακόμη και τους πιο δύσπιστους. Πέρα όμως από την εξωτερική του καλαισθησία που λαμπρύνει την ισλανδική πρωτεύουσα και έχει καταστήσει τη Harpa σημείο αναφοράς και συνάντησης για τους κατοίκους, το κτίριο διαθέτει εξαιρετική εσωτερική ακουστική, ενώ και ο κόσμος τιμά με την παρουσία τους τις πολιτιστικές εκδηλώσεις που λαμβάνουν χώρα εκεί και οι οποίες συχνά φιλοξενούν προσωπικότητες από όλον τον κόσμο.
Ωστόσο, είναι πολύ σημαντικό να σημειώσουμε ότι παρά το φως που διαφάνηκε στο τούνελ της ισλανδικής οικονομίας ύστερα από τρεισήμισι χρόνια, οι πολίτες της χώρας δεν είναι καθόλου ικανοποιημένοι με την κυβέρνηση αλλά και γενικότερα την πολιτική κατάσταση, η οποία θυμίζει σε πολλά την ελληνική με την εμφάνιση πολλών νέων κομματικών σχηματισμών. Αφού οι Ισλανδοί τιμώρησαν το συντηρητικό Κόμμα της Ανεξαρτησίας, το οποίο κυβερνούσε τη χώρα - σε συνεργασία με μικρότερα κόμματα - επί 18 χρόνια, σχηματίστηκε κεντροαριστερή κυβέρνηση συνεργασίας ανάμεσα στο κόμμα της Σοσιαλδημοκρατικής Συμμαχίας (πρώην συνεργατών των συντηρητικών) και στο Αριστερό-Οικολογικό Κίνημα.
Μάλιστα, την πρωθυπουργία ανέλαβε η πρώτη ομοφυλόφιλη γυναίκα πρωθυπουργός στον κόσμο, η Jóhanna Sigurðardóttir. Σύμφωνα με τις πλέον πρόσφατες δημοσκοπήσεις ωστόσο, και παρά τους θετικούς οικονομικούς δείκτες, η δημοτικότητα της κυβέρνησης και των κομμάτων που μετέχουν σε αυτήν, συναγωνίζονται σε αντιδημοφιλία την κυβέρνηση του πρώην πρωθυπουργού Geir Haarde, ο οποίος μάλιστα πρόσφατα δικάστηκε και καταδικάστηκε για επίδειξη αμέλειας στην έγκαιρη αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης, αν και η απόφαση δεν του επέβαλε καμία ποινή πέραν αυτού.
Οι Ισλανδοί χρεώνουν στην τωρινή κυβέρνηση την αύξηση του χρέους των νοικοκυριών, την αδυναμία θέσπισης ενός ικανού προστατευτικού "τείχους ασφαλείας", την κυβερνητική προσπάθεια για σύναψη συμφωνίας με το Ηνωμένο Βασίλειο και τη Νορβηγία για την αποπληρωμή του ισλανδικού χρέους, η οποία απορρίφθηκε με δημοψήφισμα, οι συζητήσεις για ενδεχόμενη ένταξη της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και η δραματική υποτίμηση της αξίας του εθνικού νομίσματος, την ώρα που συζητείται το ενδεχόμενο νομισματικής σύνδεσης της Ισλανδίας με το ευρώ ή το καναδικό δολάριο.  
Το παράδοξο ωστόσο είναι ότι, παρά την εμφάνιση πληθώρας νέων κομματικών σχηματισμών, λιγότερο ή περισσότερων πετυχημένων, η πλειοψηφία των Ισλανδών φέρεται έτοιμη να ψηφίσει και πάλι τους υπεύθυνους της οικονομικής κατάρρευσης της χώρας, το συντηρητικό Κόμμα της Ανεξαρτησίας. Σύμφωνα με πρόσφατη δημοσκόπηση, το 37% των Ισλανδών φέρεται έτοιμο να ψηφίσει στις εκλογές που θα διεξαχθούν την άνοιξη του 2013 το Κόμμα της Ανεξαρτησίας, ποσοστό αντίστοιχο με εκείνο που συγκέντρωσε το συγκεκριμένο κόμμα στις βουλευτικές εκλογές του 2007, όταν οι Ισλανδοί ζούσαν ναρκωμένοι από την ψευδαίσθηση της οικονομικής τους ευημερίας, ενώ η Σοσιαλδημοκρατική Συμμαχία της πρωθυπουργού συγκεντρώνει το 18.7% των προτιμήσεων και το Αριστερό-Οικολογικό Κίνημα μόλις το 11.5% χάνοντας πάνω από το 50% τς δύναμης που απέσπασε στις βουλευτικές εκλογές του 2009, μικρότερο και από το προ-κρίσης ποσοστό του.
Έλλειψη πειστικών εναλλακτικών λύσεων ή νοσταλγία του παρελθόντος; Η αλήθεια είναι ότι οι εκλογές αργούν ακόμα στη βορειοευρωπαϊκή αυτή χώρα, ωστόσο τα αποτελέσματα των εκεί δημοσκοπήσεων είναι ενδεικτικά της αβεβαιότητας και της ανασφάλειας που επικρατεί στην Ευρώπη και ειδικότερα σε χώρες, οι λαοί των οποίων έχουν βιώσει κυριολεκτικά στο πετσί τους τα "άπλυτα" της οικονομικής κρίσης - για τη μία ή την άλλη αιτία.

[Πηγή: Grapevine.is]

Σχετικά θέματα:
11 ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΙΣΩΣ ΔΕ ΓΝΩΡΙΖΑΤΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΛΑΝΔΙΑ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου