Ο 20ος αιώνας υπήρξε περίοδος μεγάλων ανατροπών για την ανθρωπότητα - σε όλα τα επίπεδα. Πέρα από τα πολιτικοοικονομικά γεγονότα που κλόνισαν ή ακόμη και ανέτρεψαν ισορροπίες και πεποιθήσεις εκατοντάδων ετών, τα τεχνολογικά θαύματα και η πρόοδος της ιατρικής άλλαξαν την ποιότητα της καθημερινής διαβίωσης, ενώ αύξησαν το μέσο όρο ζωής θεαματικά. Ίσως, όμως, όχι τόσο θεαματικά, όσο "προφήτευαν" ορισμένοι επιστήμονες την περίοδο του Μεσοπολέμου, όπως - τουλάχιστον - διαβάζουμε σε σχετικό ρεπορτάζ της φιλολογικής εφημερίδας "Η Κυριακή του Ελεύθερου Βήματος" με ημερομηνία 15 Μαΐου 1927.
Η υπέρμετρη αισιοδοξία αποτυπωνόταν ακόμη και στον τίτλο του δημοσιεύματος: "Η ΖΩΗ ΚΑΤΑ ΤΟ ΕΤΟΣ 2000 - ΟΙ ΘΑΝΑΤΟΙ ΘΑ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΜΟΝΟΝ ΑΠΟ ΔΥΣΤΥΧΗΜΑΤΑ - ΠΑΡΑΔΟΞΟΣ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΕΝΟΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΥ ΚΑΘΗΓΗΤΟΥ". Η ελληνική εφημερίδα μετέφερε ανταπόκριση της αγγλικής Daily Telegraph, όπου ο καθηγητής του αμερικανικού πανεπιστημίου του Γέιλ, Έρβιν Φίσερ, εξέφρασε την εκτίμηση ότι "κατά το έτος 2000 ο θάνατος θα προέρχεται μόνο εξ ατυχήματος και η ζωή θα παύει μόνο όταν συμβεί ένα ή περισσότερα από τα απειράριθμα μέρη του ανθρώπινου σώματος να έχουν υποστεί τέτοια βλάβη, ώστε να σταματά ολόκληρος ο μηχανισμός του, ακριβώς όπως κι ένα ρολό παύει να εργάζεται, άμα σπάσει το κύριο ελατήριο του ή άμα φράξει από σκόνη".
Αφού ο καθηγητής απαρίθμησε τα κυριότερα προβλήματα από τα οποία υπέφερε η ανθρωπότητα το 1927 (κατάχρηση οινοπνευματωδών ποτών, καπνού και τσαγιού, παραμέληση της γυμναστικής, στέρηση ύπνου, ελαττωματικά δόντια, πίεση που ασκείται στο σώμα από εφαρμοστά ρούχα), έκανε την τολμηρή πρόβλεψη ότι "όλα αυτά, καθώς και πολλά άλλα παρόμοια κακά, θα θεραπευθούν και ο άνθρωπος θα δύναται ν' απορροφά ζωτικότητα και δύναμη κοιμώμενος υπό την επίδραση και ενέργεια θεραπευτικών ακτίνων".
Δυστυχώς, οι προβλέψεις αυτές δεν επαληθεύτηκαν, καθώς η -πραγματικά εντυπωσιακή - πρόοδος της ιατρικής κατάφερε μεν να περιορίσει τη θνησιμότητα, να προλάβει ασθένειες και να επιμηκύνει το μέσο όρο ζωής, δεν έφτασε όμως και στο σημείο να εξαλείψει τις αρρώστιες. Άλλωστε, δεν εξαρτώνται όλα μόνο από την ιατρική, αλλά και από τη συνείδηση των ανθρώπων, οι οποίοι 85 χρόνια μετά εξακολουθούν να κάνουν καταχρήσεις διαφόρων ουσιών, να αποφεύγουν τη γυμναστική όπως ο διάβολος το λιβάνι, να θεωρούν τον ύπνο πολυτέλεια κλπ, ενώ έχουν κάνει την εμφάνιση τους και άλλες, πρόσθετες ασθένειες.
Αντίθετα, πιο ρεαλιστικές ήταν οι εκτιμήσεις άλλων επιστημόνων, όπως του σερ Τζέιμς Κριτστόν Μπράουν ή του δόκτορα Λεονάρδου Ουίλλιαμς, οι οποίοι προέβλεπαν ότι στο μέλλον οι άνθρωποι θα ζουν μέχρι - ή θα ξεπερνούν - τα 100 χρόνια. Μάλιστα, σύμφωνα με τον δρ. Ουίλλιαμς, ο άνθρωπος κανονικά μπορεί να ζει μέχρι 120 και 140 έτη! Στο συμπέρασμα αυτό είχε καταλήξει υπολογίζοντας το μέσο όρο ζωής των κατώτερων ζώων και πιο συγκεκριμένα, το χρόνο κατά τον οποίο αυτά έφθαναν σε ώριμη ηλικία.
Αντίθετα, ολότελα εκτός πραγματικότητας ήταν η πρόβλεψη του Γερμανού χημικού Φριτς Χάμπερ, ο οποίος μάλιστα ήταν διευθυντής του ιδρύματος Φυσικοχημείας και Ηλετροχημείας στο Βερολίνο και προέβλεπε ότι ο άνθρωπος μπορεί να ζήσει μέχρι 1000 ετών! Μάλιστα, φανταζόταν ότι ο άνθρωπος του μέλλοντος, χωρίς βέβαια να αναφέρεται συγκεκριμένα σε αυτόν του 2000, θα μπορεί να λαμβάνει μια ειδική τροφή, η οποία θα είναι συμπυκνωμένη - αλλά και νόστιμη - και θα του αρκεί για μια ολόκληρη εβδομάδα! Με αυτόν τον τρόπο, θα ήταν άγνωστες οι αγωνίες της πείνας και του γήρατος και ο άνθρωπος θα ζει όσο το επιθυμεί, μέχρι να βαρεθεί.
Ενδιαφέρον έχει ένα άλλο στοιχείο - όχι πρόβλεψη - που διαβάζουμε στο ίδιο δημοσίευμα της "Κυριακής του Ελεύθερου Βήματος". Σύμφωνα με την εφημερίδα, το ρεκόρ της μακροβιότητας μέχρι εκείνη την εποχή - πριν τα ρεκόρ Γκίνες και την επιστημονική επαλήθευση - το κατείχε ένας Ούγγρος χωρικός ονόματι Πίτερ Τσάρταν, ο οποίος φερόταν να έχει ζήσει - ούτε λίγο ούτε πολύ - 185 ολόκληρα χρόνια! Όπως διαβάζουμε, ο Τσαρτάν γεννήθηκε το 1539 και πέθανε το 1724, χωρίς να προσκομίζεται κάποιο στοιχείο που να επιβεβαιώνει του λόγου το αληθές. Αντίστοιχα, ως ο δεύτερος μακροβιότερος άνθρωπος που είχε καταγραφεί μέχρι το 1927 φερόταν ένας Τόμας Παρ από το Στροπσάκαρ, ο οποίος έζησε 169 έτη!
Σύμφωνα με όσα γνωρίζουμε σήμερα, ο άνθρωπος που έχει αποδειχτεί με έγγραφα ότι όντως έχει ζήσει περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο ήταν η Γαλλίδα Ζαν Καλμάν, η οποία πέθανε σε ηλικία 122 ετών και 164 ημερών (21.02.1875-04.08.1997). Εξάλλου, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, το 2012 στον κόσμο ζούσαν τουλάχιστον 70 άτομα που είχαν ξεπεράσει τα 110 έτη ζωής, ενώ εκκρεμούσε η ληξιαρχική πιστοποίηση για άλλα 400 άτομα. Αναμφίβολα, η πρόοδος υπήρξε εντυπωσιακή, ο θάνατος όμως δεν νικήθηκε και σίγουρα - μέχρι στιγμής - δεν επαληθεύτηκε ούτε καν η - σχετικά μετριοπαθέστερη - εκτίμηση του Άγγλου επιστήμονα για τα 140 χρόνια ζωής, όπως τουλάχιστον διατυπώθηκε το μακρινό 1927.
Οι υψηλές προσδοκίες αποτυπώνονταν στην εκτίμηση του συντάκτη του ρεπορτάζ: "Ο συνήθης εκατοντούτης άνθρωπος της σήμερον δεν είναι παρά ένα άτομον κατά το μάλλον και ήττον αδύνατον και ασθενικόν, του οποίου αι δυνάμεις παρουσιάζουν τα συμπτώματα του γήρατος. Ο άνθρωπος του μέλλοντος, ο οποίος θα ζη άνω των 200 και 300 ετών, θα είνε ένα άτομον υγιέστατον σωματικώς έχον αφάνταστον λογικήν δύναμιν, όρασιν απαράμιλλον και θ' αποτελή θαύμα αντοχής".
Ας ελπίσουμε ότι μέχρι το 2100 κάτι μπορεί να συμβεί προς αυτήν την κατεύθυνση, αρκεί να είμαστε ζωντανοί, να έχουμε την υγεία μας και πάνω απ' όλα να έχουμε κατακτήσει την ευτυχία.
Σχετικά θέματα:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου