Είναι οι Γάλλοι πολιτικοί οι πιο διεφθαρμένοι του κόσμου; Δεν είναι μόνο οι έρευνες σε βάρος του πρώην προέδρου Νικολά Σαρκοζί, ούτε οι αποκαλύψεις σε βάρος του υπουργού προϋπολογισμού για κρυφά χρήματα σε υπεράκτιες εταιρίες, ούτε καν το πρωτοφανές ροζ σκάνδαλο, στο οποίο είχε εμπλακεί ο πρώην mr. IMF Ντομινίκ Στρος Καν, που μας οδηγούν σ' αυτό το συμπέρασμα. Πολλές φορές στο παρελθόν η γαλλική πολιτική ζωή έχει αναστατωθεί από σκάνδαλα κάθε είδους, που σε πολλές περιπτώσεις αποδείχτηκαν λίγα για να ανακόψουν την πολιτική καριέρα των πρωταγωνιστών τους.
1. Τα "Ροζ Μπαλέτα"
Στις 31 Ιανουαρίου 1959 διατυπώθηκαν επισήμως κατηγορίες εναντίον του 74χρονου πρώην προέδρου της Γαλλικής Εθνοσυνέλευσης Αντρέ Λε Τροκέ με την κατηγορία της προσβολής των δημοσίων ηθών για εμπλοκή του σ' ένα μπερλουσκονικού τύπου σκάνδαλο, που σόκαρε την ούτως ή άλλως σεμνότυφη - μέχρι και σήμερα - γαλλική κοινωνία.
Η ιστορία των "Ροζ Μπαλέτων" είχε ξεκινήσει τρεις μήνες νωρίτερα, όταν μια 15χρονη κοπέλα, που εξεταζόταν από ειδικό ανακριτή για θέματα παιδικής εγκληματικότητας με την κατηγορία του εκβιασμού σε βάρος 40χρονου άνδρα, αποκάλυψε ότι μαζί με άλλες επτά-οκτώ φίλες της είχαν συμμετάσχει σε ρο πάρτι ύστερα από μεσολάβηση του πρώην σοφέρ εθνικής ασφαλείας - και απότακτου αξιωματικού - Ζαν Σορλύ.
Επίσης, η 15χρονη άφησε υπονοούμενο και για κάποια "υψηλή προσωπικότητα" της χώρας, χωρίς να δώσει περισσότερες λεπτομέρειες, που στην πορεία των ερευνών ταυτοποιήθηκε με τον Λε Τροκέ. Στο ροζ σκάνδαλο ενεπλάκησαν και άλλα πρόσωπα της υψηλής κοινωνίας (από ευυπόληπτους επιχειρηματίες μέχρι μια Ρουμάνα κόμισα), ενώ οι εφημερίδες δημοσίευαν λεπτομέρειες για τα πάρτι, όπου οι ανήλικες κοπέλες έδιναν - γυμνές ή ημίγυμνες - χορευτικές παραστάσεις για κυρίους, που στο τέλος κατέληγαν σε ρωμαϊκά όργια.
Ο Λε Τροκέ δήλωσε θύμα σκευωρίας, αν και παραδέχτηκε ότι λόγω της ιδιότητας του ως προέδρου της Εθνοσυνέλευσης γνώριζε όντως τον Σορλύ, που ήταν ο εγκέφαλος της υπόθεσης. Στη δίκη που πραγματοποιήθηκε τον Ιούνιο του 1960, το δικαστήριο καταδίκασε το Λε Τροκέ σε ποινή φυλάκισης ενός έτους με αναστολή και στην καταβολή 3.000 φράγκων κρίνοντας τον με επιείκια λόγω της "μακράς προϋπηρεσίας" του και για να "μην συντρίψει έναν ηλικιωμένο άνδρα". Επίσης, του αφαιρέθηκε το τιμητικό μετάλλιο για τη συμμετοχή του στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, οπότε είχε ακρωτηριαστεί και το αριστερό του χέρι. Ο Λε Τροκέ πέθανε στις 11 Νοεμβρίου 1963.
Αξίζει να σημειωθεί ότι το σκάνδαλο των "ροζ μπαλέτων" επισκίασε άλλα σκάνδαλα που αναστάτωναν εκείνη την περίοδο τη γαλλική πολιτική ζωή, όπως αυτό των κερδοσκόπων που είχαν πλουτίσει τις παραμονές της υποτίμησης του γαλλικού φράγκου, η υπόθεση της απόπειρας δολοφονίας κατά του στρατηγού Σαλάν στην Αλγερία κλπ.
2. Τα διαμάντια του δικτάτορα
Ο Μποκάσα ήταν ένας στυγνός δικτάτορας της Κεντροαφρικανικής Δημοκρατίας (πρώην γαλλικής αποικίας), που ευθυνόταν για τις σφαγές ακόμα και εκατοντάδων παιδιών στις φυλακές της χώρας του, ενώ σε μια έξαρση μεγαλομανίας αυτοανακηρύχτηκε αυτοκράτορας της μικρής αφρικανικής χώρας. Η ανατροπή του από το "θρόνο" συνοδεύτηκε με σωρεία αποκαλύψεων για "δώρα" προς τον τότε πρόεδρο της Γαλλικής Δημοκρατίας Βαλερί Ζισκάρ ντ' Εστέν, την περίοδο που εκείνος ήταν υπουργός οικονομικών. Τα δώρα αυτά συνίσταντο σε μαργαριτάρια και πλάκες χρύσου και φαινομενικά μπορεί να μην επρόκειτο για κάποια αξιόποινη πράξη, όμως έφθαραν ανεπανόρθωτα το προφίλ του Γάλλου προέδρου, που έχασε τις επόμενες προεδρικές εκλογές του 1981.
Στις αποκαλύψεις είχε πρωτοσταστήσει η σατιρική εφημερίδα Le Canard Enchaîné, που έφερε την υπόθεση στο φως της δημοσιότητας στις 10 Οκτωβρίου 1979, εμπλέκοντας στην υπόθεση και δυο ξαδέρφια του ντ' Εστέν, καθώς και άλλα μέλη του υπουργικού συμβουλίου της εποχής εκείνης. Ορισμένα από τα δώρα με αποδέκτη τον ντ' Εστέν ήταν ένα θαυμάσιο διαμάντι αγνώστου αριθμού καρατίων με την ευκαιρία ενός σαφάρι το 1970, μια πλάκα χρυσού το 1972, μια πλακέτα με διαμάντια το 1973, μια πλάκα χρυσού είκοσι καρατίων με ενσωματωμένους τρεις πολύτιμους λίθους τριών καρατίων ο καθένας (αξίας 1.000.000 γαλλικών φράγκων, την εποχή των αποκαλύψεων) ύστερα από επίσκεψη του ντ' Εστέν στην χώρα του Μποκάσα το Μάρτιο του 1975 κλπ. Αργότερα, η εφημερίδα θα άφηνε υπαινιγμούς για δώρα του Γάλλου προέδρου από τον Αφρικανό δικτάτορα και κατά τη διάρκεια της θητείας του στο ανώτατο πολιτειακό αξίωμα της Γαλλίας.
Η αντίδραση του Βαλερί Ζισκάρ ντ' Εστέν άργησε να εκδηλωθεί σχεδόν δυο μήνες και περιορίστηκε σε μια "περιφρονητική διάψευση" των πληροφοριών για την αξία των δώρων, όχι όμως και για την παραλαβή τους. Ο ντ' Εστέν έχασε τις εκλογές του 1981 από τον Φρανσουά Μιτεράν, αν και ενδεχομένως η ήττα του να μην είχε σχέση μόνο με την υπόθεση των διαμαντιών. Ωστόσο, σήμερα εξακολουθεί να θεωρείται βαρύνουσας σημασίας η γνώμη του για τις ευρωπαϊκές κυρίως υποθέσεις.
3. Το σκάνδαλο με τις μεταγγίσεις μολυσμένου αίματος.
Τον Απρίλιο του 1991, η δημοσιογράφος Αν Μαρί Καστερέ δημοσιοποίησε μέσω του περιοδικού L'Événement du jeudi την πληροφορία ότι το Εθνικό Κέντρο Μετάγγισης Αίματος της Γαλλίας προχώρησε εν γνώσει του στη διανομή σκευασμάτων με αίμα μολυσμένο από τον ιό του HIV σε αιμοφιλικούς ασθενείς την περίοδο 1984 και 1985. Παράλληλα φερόταν να καθυστερεί την εισαγωγή ενός αμερικάνικου τεστ αίματος μέχρι να βγει στο εμπόριο το αντίστοιχο προϊόν γαλλικής φαρμακευτικής εταιρίας.
Χίλια τριακόσια άτομα μολύνθηκαν από τον ιό, ενώ περίπου 500 από αυτούς, μεταξύ των οποίων και πολλά παιδιά, είχαν ήδη χάσει την ζωή τους μέχρι το καλοκαίρι του 1998, οπότε ασκήθηκε δίωξη εναντίον του πρώην πρωθυπουργού Λοράν Φαμπιούς και δύο πρώην μελών του υπουργικού συμβουλίου της εποχής του σκανδάλου.
Στη δίκη που ακολούθησε, ο Φαμπιούς και μία υπουργός αθωώθηκαν των κατηγοριών για ανθρωποκτονία, ενώ ένοχος κρίθηκε ο πρώην υπουργός υγείας της Γαλλίας, Εντμόντ Ερβ για τη μόλυνση δύο ασθενών, στους οποίους έγινε μετάγγιση μολυσμένου αίματος. Ωστόσο, παρότι κρίθηκε ένοχος, το δικαστήριο δεν επέβαλε καμία απολύτως ποινή στον Ερβ με τη δικαιολογία ότι "δεν είχε επωφεληθεί του τεκμηρίου αθωότητας που του χορηγούσε το αξίωμα του".
Η απόφαση του δικαστηρίου προκάλεσε οργή στα θύματα και τις οικογένειες τους, ενώ οι εμπλεκόμενοι στην υπόθεση συνέχισαν την πολιτική τους καριέρα. Μάλιστα, ο Εντμόντ Ερβ, που είχε το πρωτοφανές προνόμιο να κριθεί ένοχος χωρίς να του επιβληθεί ποινή, εξελέγη γερουσιαστής το 2009.
4. Η υπόθεση Σιράκ
Στις 15 Δεκεμβρίου 2011, ο Ζακ Σιράκ έγινε ο πρώτος πρώην πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας - μετά τον Μαρσάλ Πεταίν - που καταδικάστηκε για τέλεση αξιόποινης πράξης. Συγκεκριμένα, ο 79χρονος Ζακ Ζιράκ κρίθηκε ένοχος για υπεξαίρεση δημόσιου χρήματος την περίοδο που ήταν δήμαρχος Παρισιού (1977-1995), ενώ του επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης δύο ετών με αναστολή. Η υπόθεση εκκρεμούσε επί πολλά χρόνια στη γαλλική δικαιοσύνη, ενώ ο Σιράκ κρυβόταν πίσω από την ασυλία που του χάριζε το προεδρικό του αξίωμα. Εξάλλου, η υπόθεση αυτή δεν εμπόδισε την επανεκλογή του το 2002.
Για ένα σκέλος της ίδιας υπόθεσης - τη δημιουργία επτά εικονικών θέσεων εργασίας στη Ναντέρ - είχε καταδικαστεί το 2004 και ο πρώην πρωθυπουργός της Γαλλίας, Αλαίν Ζυπέ, που βέβαια επανήλθε στην πολιτική σκηνή της χώρας του, μάλλον αλώβητος καταλαμβάνοντας το αξίωμα του υπουργού εξωτερικών. Μαζί με τον Σιράκ στο εδώλιο του κατηγορουμένου κάθισαν εννέα ακόμη άτομα, ενώ ένοχος κρίθηκε και ο εγγονός του πρώην προέδρου της Γαλλίας, στρατηγού ντε Γκωλ.
Σχετικά θέματα:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου