Σαν σήμερα: 7 Ιουλίου

Σήμερα είναι Κυριακή, 7 Ιουλίου 2013. 

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ - γενέθλια:

Τρεις σημαντικοί Ιταλοί γεννήθηκαν σαν σήμερα: ο Καμίλο Γκόλτζι (1843-1926, Νόμπελ Ιατρικής 1906, το οποίο μοιράστηκε με τον Σαντιάγο Ραμόν υ Καχάλ "σε αναγνώριση της συνεισφοράς τους σχετικά με τη δομή του νευρικού συστήματος"), ο σκηνοθέτης Βιττόριο ντε Σίκα (1901-1974) και ο τραγουδιστής Τότο Κουτούνιο (σήμερα 70 ετών). 

Ο πιο σημαντικός Έλληνας που γεννήθηκε σαν σήμερα ήταν ο λυράρης και τραγουδιστής από τα Ανώγεια της Κρήτης, Νίκος Ξυλούρης (1936-1980). 

Τέλος, τα 73 κλείνει σήμερα ένα μουσικό "Σκαθάρι", ο Ρίνγκο Σταρ. 

ΕΘΝΙΚΕΣ κ ΑΛΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ:

"Saba Saba", δηλαδή "Επτά επτά" στα σουαχίλι, ονομάζεται η σημερινή γιορτή στην πρωτεύουσα της Τανζανίας, Νταρ Ελ Σαλάμ. Μέχρι το 1992, όσο κυβερνούσε το κόμμα TANU, η σημερινή μέρα ήταν γνωστή ως "Ημέρα των Εργατών" και ήταν εθνική αργία. Ωστόσο, όταν εισήχθη το πολυκομματικό σύστημα, η γιορτή περιορίστηκε μόνο στην πρωτεύουσα, ενώ πλέον συνδέεται με την ετήσια Διεθνή Εμπορική Έκθεση που πραγματοποιείται εκεί, ήδη από το 1963.

Στα νησιά Σολομώντα γιορτάζεται η Ημέρα της Ανεξαρτησίας. Τα συγκεκριμένα μικρά νησιά του Ειρηνικού ωκεανού αποτελούσαν βρετανική αποικία από το 1893 μέχρι το 1978.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ - info:

Στις 7 Ιουλίου 1874, ο Χαρίλαος Τρικούπης συλλαμβάνεται και φυλακίζεται για το άρθρο του "Τις πταίει", το οποίο δημοσιεύτηκε ανώνυμα στην εφημερίδα "Καιροί" οκτώ μέρες νωρίτερα. Είχε προηγηθεί η αποκάλυψη της ταυτότητας του συντάκτη του άρθρου από τον ίδιο τον Τρικούπη (4 Ιουλίου), μετά τη σύλληψη του εκδότη της εφημερίδας. Έτσι περιέγραψε η εφημερίδα "Αιών" (08.07.1874) τα γεγονότα από τη στιγμή που έγινε η αποκάλυψη μέχρι τη φυλάκιση του πολιτικού:

"Ούτω το Σάββατον (σ.σ.: 06.07), περί την ώραν 3 μ.μ. προσκληθείς ο κ. Τρικούπης μετέβη παρά τω Ανακριτή κ. Β. Κριεζή, παρόντων δε, παρά τον Ανακριτήν, του Εισαγγελέως των Εφετών κ. Λουριώτου και του των Πλημμελειοδικών κ. Γ. Θανοπούλου, υπέστη μακράν επί τρεις περίπου ώρας διαρκέσασαν ανάκρισιν. Εις τον κ. Τρικούπην επεδείχθησαν τα ως επιλήψιμα θεωρηθέντα μέρη του άρθρου των Καιρών, και εζητήθη παρ' αυτού εξήγησις, τι εννόει δι' ων έγραψε....

Μετά το πέρας της ανακρίσεως, απηγγέληθη κατά του κ. Τρικούπη κατηγορία, επί εξυβρίσει κατά του Βασιλέως και επί προκλήσει εις ανατροπήν του Πολιτεύματος, παρεκλήθη δε να παραμείνη εν τω οίκω του, μέχρις ου εκδώσει ο Ανακριτής το της προφυλακίσεως ένταλμα. Ο κ. Τρικούπης έμεινεν εν τω οίκω του την νύκτα του Σαββάτου. Χθες δε, περί την ώραν 2 μ.μ. συλληφθείς, δι' εντάλματος του Ανακριτού, μετηνέχθη εις τας φυλακάς του Καρπολά. Ωρίσθη δ' αυτώ εις διαμονήν αίθουσα εκ του άνω πατώματος της προ τινος ενοικιασθείσης οικίας του κ. Τριγγέτα, παραρτήματος των φυλακών Καρπολά γενομένης.

Καθ' όλον το διάστημα της εν τω οίκω διαμονής του, ο κ. Τρικούπης εδέχθη τας επισκέψεις των πρωτίστων εκ των Πολιτών των Αθηνών, συγχαιρόντων αυτώ επί τη πολιτική του ανδρεία, παμπληθείς δ' ητήσαντο, ίνα επισκεφθώσι αυτόν εν ταις φυλακαίς, και τοσούτοι, ώστε η Εισαγγελία ηναγκάσθη να διακόψη σήμερον την έκδοσιν αδειών....."

Στις 7 Ιουλίου 1908, ο Κωνσταντίνος Τσικλητήρας κέρδισε το πρώτο του αργυρό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου στο αγώνισμα του άλματος εις μήκος -θα ακολουθούσε ένα δεύτερο στο άλμα εις ύψος. Ο Έλληνας αθλητής, το όνομα του οποίου αποτελεί μέχρι σήμερα σημείο αναφοράς, πήδησε 3 μέτρα και 25 εκατοστά, υπολειπόμενος μόλις κατά 7 εκατοστά του χρυσού Ολυμπιονίκη, του Αμερικανού αθλητή Γιούρι. "Αυτοί οι Αμερικανοί είναι δαιμόνιοι", δήλωσε ο Τσικλητήρας μετά το τέλος του αγώνα. "Έχουν φοβερή τέχνη και αντοχή. Και στο αγώνισμα αυτό αποδίδουν μεγάλη σημασία".

[Βλ. επίσης: ΠΟΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΘΛΗΤΕΣ ΚΕΡΔΙΣΑΝ ΜΕΤΑΛΛΙΑ ΣΤΟΥΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΑΠΟ ΤΟ 1896 ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ]

Στις 7 Ιουλίου 1937 δημοσιεύτηκε στην "Εφημερίδα της Κυβερνήσεως" δημοσιεύτηκε και τέθηκε σε ισχύ ο αναγκαστικός νόμος "Περί των σχολείων της μέσης εκπαιδεύσεως", το άρθρο του οποίου προέβλεπε την ίδρυση χωριστών γυμνασίων αρρένων και θηλέων ("Εις τα σχολεία της Μ. Εκπαιδεύσεως απαγορεύεται η συμφοίτησις αρρένων και θηλέων, ιδρυομένων ιδίων σχολείων δι' εκάτερον των φύλων, εις τα νυν όμως λειτουργούντα μικτά σχολεία, επιτρέπεται η συμφοίτησις μέχρις ολοσχερούς εφαρμογής του νόμου").

Στις 7 Ιουλίου 1965, το πολιτικό θερμόμετρο ανέβηκε στα ύψη. Ο Ανδρέας Παπανδρέου ανακρίθηκε επί δύο ώρες για την υπόθεση "Ασπίδα", στην οποία  τον ενέπλεκαν οι πολιτικοί του αντίπαλοι εντός και εκτός της Ενώσεως Κέντρου, ενώ ο πρωθυπουργός, Γεώργιος Παπανδρέου, διεμήνυε στο βασιλιά ότι πρέπει να βρεθεί λύση το συντομότερο στο θέμα αντικατάστασης του υπουργού Άμυνας, Π. Γαρουφαλιά. Κι ενώ άρχισαν να κυκλοφορούν τα πρώτα σενάρια περί διάσπασης του κυβερνώντος κόμματος, το βασιλικό ζεύγος ζούσε στον κόσμο του, περιμένοντας στην Κέρκυρα τη γέννηση του πρώτου του παιδιού.

Στις 7 Ιουλίου 1972, έφυγε από την ζωή ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Αθηναγόρας σε ηλικία 86 ετών. Ο Αθηναγόρας, που καθόταν στον πατριαρχικό θρόνο από το 1948, συνέβαλε στη διεύρυνση του μηνύματος που εξέπεμπε το Οικουμενικό Πατριαρχείο στον υπόλοιπο κόσμο -εν μέρει βοήθησε και η προηγούμενη θητεία του ίδιου στην Αρχιεπισκοπή Βορείου και Νοτίου Αμερικής από το 1930 μέχρι το 1948- ενώ ιστορική ήταν η συνάντησή του με τον Πάπα Παύλο Στ΄ και η αμοιβαία άρση των αναθεμάτων που χώριζαν τις δύο εκκλησίες μετά το Σχίσμα του 1054.

Στις 7 Ιουλίου 1981, ο εμπρησμός του οκταώροφου κτιρίου, όπου στεγαζόταν το πολυκατάστημα των αδερφών Λαμπρόπουλου στον Πειραιά, ήταν ο τελευταίος μιας σειράς εμπρησμών μεγάλων εμπορικών επιχειρήσεων στην περιοχή της πρωτεύουσας, που είχαν ξεκινήσει το Δεκέμβριο του 1980 και είχαν προκαλέσει αναστάτωση, χωρίς όμως να εξιχνιαστούν ποτέ οι αυτουργοί των επιθέσεων.

Στις 7 Ιουλίου 2005, ο εφιάλτης της παγκόσμιας τρομοκρατίας έκανε αισθητή την παρουσία του στο Λονδίνο. Τέσσερις βόμβες, τοποθετημένες στο Μετρό και σε λεωφορείο στην καρδιά της βρετανικής πρωτεύουσας, προκάλεσαν το θάνατο 56 ανθρώπων, μεταξύ των οποίων και οι τέσσερις βομβιστές, και των τραυματισμό περίπου 700.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ - δημοσιεύματα:

Η αγγλογαλλική κατοχή του Πειραιά, που ξεκίνησε το Μάιο του 1854 συνοδεύτηκε από εξάπλωση της χολέρας, πρώτα στην πόλη του Πειραιά και κατόπιν και σε άλλα μέρη του ελληνικού κράτους. Στις 7 Ιουλίου 1854, η εφημερίδα "Αιών" έγραφε για τα πρώτα κρούσματα, που έκαναν την εμφάνιση τους και προκαλούσαν ανησυχία στους κατοίκους.

"Η εις Πειραιά κατοχή επροίκισε την Ελλάδά και με την κορωνίδα των δυστυχημάτων, την επιδημικήν και Ασιατικήν νόσον της ανθρωποφθόρου χολέρας. Αι δύω πόλεις του Πειραιώς και των Αθηνών ευρέθησαν αρτίως εις την πλέον δεινήν θέσιν και ηθικήν διαταραχήν ένεκα τούτου...

Κατά τας δοθείσας ήδη διαβεβαιώσεις, η χολέρα υπήρχε προ πολλών ημερών εν τω Γαλλικώ στρατώ του ΠΕιραιώς, διετηρείτο δε περί αυτής σιωπή άκρα, θαπτομένων των νεκρών εν νυκτί κατά σωρείας εντός λάκκων, και ριπτομένης επί των πτωμάτων ασβέστου. Τα περιοδικώς μεταφέρντα ατμόπλοια τους στρατιώτας εκ της Γαλλίας εξηπάτων την Υγειονομικήν Αρχήν, ως φέροντα υγειονομικάς πιστοποιήσεις καθαράς, εν ω πολλάκις έρριπτον καθ' οδόν εις την θάλασσαν τους αποθνήσκοντας εκ της χολέρας. Πρώτη δε αφορμή της ανακαλύψεως εδόθη ως εκ των συμβάντων κρουσμάτων εν τω ατμοπλοίω, το οποίον μετέφερεν εις την Ελλάδα τον κ. Μαυροκορδάτον, και δευτέρα ως εκ των γενομένων επί τέλους κρουσμάτων εις τινας του Πειραιώς πολίτας. Ως φαίνεται δε, ο Αγγλικός στρατός δεν προσεβλήθη μέχρι της σήμερον, ως διαιτώμενος εν οικίαις διά τροφής εκλεκτής και καθαριότητος μεγάλης, ουδ' εκτιθέμενος υπέρπολυ υπό την επήρειαν των δριμυτάτων ήδη κονικών καυμάτων...."

Ο Λέανδρος Παλαμάς, γιος του σπουδαίου μας ποιητή, Κωστή Παλαμά, δεν έχει αφήσει αισθητό το αποτύπωμα του στην ελληνική λογοτεχνία. Η πρώτη του ποιητική συλλογή εκδόθηκε τον Ιούλιο του 1907 σε ηλικία 16 ετών και φαίνεται ότι είχε ενθουσιάσει τον Ζαχαρία Παπαντωνίου, ο οποίος έγραφε στην εφημερίδα "Το Άστυ" στις 7 Ιουλίου 1907:

"Ο κ. Κωστής Παλαμάς είχεν ένα ποιητικόν ευτύχημα και ένα πατρικόν δυστύχημα. Ο γυιός του εβγήκε ποιητής. Δεν ηξεύρω τι σκέπτονται οι γονείς εις αυτάς τας περιστάσεις -κατά κανόνα δυσαρεστούνται- αλλά ο κ. Κωστής Παλαμάς, βλέπων τον ποιητικόν εαυτόν του πολλαπλασιαζόμενον, θα έκυψε βέβαια με σεβασμόν προ του μοιραίου.....

... Ο μικρός Παλαμάς εξέδωκε προχθές την συλλογήν του "τα πρώτα τραγούδια". Ο μικρός Παλαμάς φορεί ναυτικά, και όμως γράφει ποιήματα καθώς το εξής: (Σελ. 33 της συλλογής του).

Στη βάρκα καθισμένοι, τα κουπιά

σαλεύαμε στα χέρια.

Είχε φανή το φεγγαράκι πια

κι΄ είχαν φανεί τ' αστέρια.

Στη βάρκα καθισμένοι, το νησί

γυρεύαμε, που χιόνια

δεν πέφτανε ποτέ και που οι κισσοί 

σκαλώνουνε στα κλώνια.

Στη βάρκα καθισμένοι -τα νερά

τριγύρω κοιμισμένα.

Το παραμύθι γρίκαες, κι η χαρά 

ανάβρυζε από σένα.

Λοιπόν ιδού ένα ποίημα, το οποίον μας κάμνει να ερωτήσωμεν τι ήθελαν και υπήρξαν οι σεβάσμιοι Σούτσοι, καθώς και δεκάδες άλλαι ελλήνων στιχογράφων της εποχής των και της εποχής μας, οι οποίοι μας εστενοχώρησαν αδίκως, αφού ένας μικρός ποιητής του 1907 κινεί το μικρό του δάχτυλο και γράφει αυτούς τους στίχους. Ο μικρός Παλαμάς είνε, καθώς βλέπετε, πολύ μικρότερος αυτών των πολύ μεγαλειτέρων του στίχων...."