Σαν σήμερα: 10 Αυγούστου

Σήμερα είναι Σάββατο, 10 Αυγούστου 2013.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ - γενέθλια:

Ο άνθρωπος που ίδρυσε τη Νεστλέ, ο Ελβετός ζαχαροπλάστης Ενρί Νεστλέ (1814-1890) και ο Τσαρλς Ντάροου (1889-1967), ο δημιουργός της Μονόπολης, είναι δύο προσωπικότητες που γεννήθηκαν σαν σήμερα.

Επίσης, σαν σήμερα γεννήθηκαν και δύο Νομπελίστες: ο Σουηδός βιοχημικός Άρνε Τισέλιους (1902-1971, Νόμπελ Χημείας 1948 για τις έρευνές του στην ηλεκτροφόρηση) και ο Γερμανός φυσικός Βόλφγκανγκ Πάουλ (1913-1993, μοιράστηκε το Νόμπελ Φυσικής 1989 για τη συνεισφορά του στην εξέλιξη της τεχνικής της παγίδας ιονισμού).

Γνωστοί ηθοποιοί που έχουν σήμερα γενέθλια είναι ο 53χρονος πλέον Αντόνιο Μπαντέρας, η κατά ένα χρόνο μεγαλύτερη Ροζάνα Αρκέτ και ο 42χρονος Τζάστιν Θερού, γνωστός όχι τόσο για τους πετυχημένους του ρόλους, αλλά ως ο σύντροφος της Τζένιφερ Άνιστον.

ΕΘΝΙΚΕΣ κ ΑΛΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ:

Την εθνική τους επέτειο γιορτάζουν οι κάτοικοι του Εκουαδόρ (Ιημερινός), που σχετίζεται με το Κίνημα της 10ης Αυγούστου 1809, οπότε διακηρύχτηκε η ανεξαρτησία της περιοχής στην πρωτεύουσα Κίτο. Ήταν η πρώτη επαναστατική ενέργεια, που άνοιξε το δρόμο και για τους υπόλοιπους κατοίκους της Λατινικής Αμερικής.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ - info:

Στις 10 Αυγούστου 1894, στο θέατρο "Παράδεισος" ανέβηκε για πρώτη φορά το θεατρικό έργο "Γκόλφω" του Σπύρου Περεσιάδη, που συγκαταλέγεται στα πιο διαχρονικά έργα της ελληνικής δραματουργίας. Πρωταγωνίστρια της παράστασης, η πρώτη "Γκόλφω" στη θεατρική ιστορία, ήταν η ηθοποιός Βασιλεία Στεφάνου.
Την εποχή εκείνη η "Γκόλφω" σημείωσε πραγματική θραύση, καθώς παιζόταν συνεχώς επί σειρά ετών, ενώ το 1914 διασκευάστηκε σε κινηματογραφική ταινία, την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου. Μάλιστα, κατά την πρεμιέρα της παράστασης "ο ποιητής, κληθείς επί της σκηνής, επευφημήθη ενθουσιωδώς" από το κοινό, όπως ενημέρωνε η "Εστία" στις 11.08.
Ωστόσο, παρά τη μεγάλη ανταπόκριση του κοινού, οι κριτικές δεν ήταν απαραίτητα εξίσου θετικές. Για παράδειγμα, στις 12.08.1894, ο κριτικός της εφημερίδας "Το Άστυ" σχολίαζε:

"Εις τον "Παράδεισον" χθες παρεστάθη ειδυλλιακόν δράμα ενός αγνώστου εις τα γράμματα, του κ. Περεσιάδου. Οολογώ, ότι δεν είχα την υπομονήν να υποστώ ή τας δύο πράξεις του έργου τούτου. Είνε μία αδεξιώτατη αντιγραφή του "Αγαπητικού της Βοσκοπούλας". Συνάδελφοι τινες λέγουν, ότι εις την δ' πράξιν έχει μίαν σκηνήν δυνατήν. Εκ των όσων ήκουσα πολύ αμφιβάλλω. Καλόν είνε, άλλως, άπαξ διά παντός, να λεχθή, ότι ολίγες φουστανέλλες, μερικές γκλίτσες, μια βρύσι τρέχουσα νερό και ένα δυό βλαχοπούλες δεν αποτελούν το εθνικόν δράμα. Το εθνικόν δράμα αποτελεί η εθνική ψυχή, τα έργα δε τα παρουσιαζόμενα εις ημάς ως ελληνικά είνε συνήθως φορτικώταται πλαστοπροσωπήσεις των ηρώων υπερρομαντικών μυθιστορημάτων, φουστανελλοφορούντων και φλυαρούντων κοινοτοπίας, αναμείκτους μετά χυδαιοτήτων του τελευταίου είδους. Η ανοχή του κοινού και των θιάσων δεν είνε δυνατόν να έχη επί των εχόντων στοιχειώδη τινά αίσθησιν καλού επιρροήν τινα και δεν θα παύσωμεν προστατεύοντες και το μεν και τους δε κατά τοιούτων αντικαλαισθητικών αποπειρών".

Στις 10 Αυγούστου 1930, τέθηκε ο θεμέλιος λίθος της πρώτης "λαϊκής πολυκατοικίας", η οποία χτιζόταν υπό την αιγίδα του Δήμου Αθηναίων επί της λεωφόρου Αλεξάνδρας. Ο δήμαρχος της πρωτεύουσας, Σπύρος Μερκούρης, δήλωσε:
"Είμαι ευτυχής διότι με τον θεμέλιον αυτόν λίθον εγκαινιάζω μίαν νέαν κοινωνικήν πολιτικήν, μίαν δημοτικήν πολιτικήν, ας την ονομάσω, η οποία τείνει να περισυλλέξη τους εν διασπορά κατοίκους της πόλεως όσω το δυνατόν εγγύτερον προς τα κέντρα της εργασίας και της κινήσεως, προικίζουσα αυτούς με μία κατοικία, η οποία θα καταστή ιδιοκτησία των, περιουσία και απόκτημα διά τα τέκνα των, χωρίς να το εννοήσουν. Διότι θα αποκτήσουν την κατοικίαν των πληρώνοντες επί τι διαστήματι κάτι ολιγώτερον αφ' ό,τι πληρώνουν σήμερον ως ενοίκιον, και ζουν εις τα άκρα του ορίζοντος των Αθηνώνή διατώνται ως τρωγλοδύται εις στενωπούς ανηλίους, ριγούντες των χειμώνα, στερούμενοι των μέσων να πλύνουν τα ενδύματά των, αγνοούντες την ευκολίαν του τηλεφώνου, καταλείποντες τα τέκνα των να σύρωνται εις τους δρόμους, μη έχοντες το μέσον να καθαρισθούν και να λουσθούν. Αι δημοτικαί πολυκατοικίαι θα τα εξασφαλίζουν υπέρ των ενοίκων των όλα αυτά. Διότι και λουτρά θα έχουν, και πλυντήρια και εγκατάστασιν τηλεφώνου και φωτισμού και θερμάνσεως κεντρικής και παιδικόν κήπον εν τω μέσω μιας απεράντου αυλής και ήλιον και αέρα και όλα τα αγαθά όσα επιδαψιλεύει η φύσις και εξασφαλίζει ο πολιτισμός...."

Στις 10 Αυγούστου 1945, μία μέρα μετά τη ρίψη της δεύτερης ατομικής βόμβας σε διάστημα τριών ημερών, η Ιαπωνία ανακοίνωσε επίσημα την πρόθεσή της να δεχτεί την παράδοσή της άνευ όρων, κάτι που θα γινόταν πράξη τις επόμενες ημέρες. Ο ραδιοφωνικός σταθμός του Τόκιο μετέδωσε την ιαπωνική διακοίνωση, που μεταξύ άλλων σημείωνε :
"Η ιαπωνική κυβέρνηση υπάκουσε στη φιλεύσπλαγχνη διαταγή της Αυτού Μεγαλειότητας του Αυτοκράτορα, ο οποίος πάντοτε επιθυμεί διακαώς να συμβάλλει στην υπόθεση της παγκόσμιας ειρήνης με την κατάπαυση των εχθροπραξιών όσο το δυνατόν ταχύτερο, με σκοπό της διάσωση της ανθρωπότητας από τις συμφορές, οι οποίες αναπόφευκτα θα την έπλητταν, σαν συνέπεια της περαιτέρω συνέχισης του πολέμου...."

Στις 10 Αυγούστου 1976, η Ελλάδα κατέθεσε προσφυγή κατά της Τουρκίας στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης σχετικά με το ζήτημα της υφαλοκρηπίδας. Η ελληνική κυβέρνηση ζητούσε από το δικαστήριο:-Να αποφανθεί ότι τα ελληνικά νησιά του ανατολικού Αιγαίου έχουν δική του υφαλοκρηπίδα.
- να χαράξει την οριογραμμή μεταξύ της ελληνικής και της τουρκικής υφαλοκρηπίδας στο Αιγαίο
- να αναγνωριστεί το κυριαρχικό δικαίωμα της Ελλάδας να διεξάγει έρευνες και να εκμεταλλεύεται οικονομικά την υφαλοκρηπίδα της
- να δηλώσει ότι η Τουρκία δεν δικαιούταν να ερευνά ή να εκμεταλλεύεται την ελληνική υφαλοκρηπίδα ή ν' ασκεί οποιαδήποτε άλλη δραστηριότητα σ' αυτή χωρίς τη συγκατάθεση της Ελλάδας.
- να αναγνωρίσει ότι η έρευνα του τουρκικού σεισμογραφικού "Σισμίκ" παραβιάσει τα κυριαρχικά δικαιώματα, στο βαθμό που διεξάγεται επί της ελληνικής υφαλοκρηπίδας και να διατάξει την Τουρκία ν' απόσχει από κάθε ερευνητική δραστηριότητα στο τμήμα της υφαλοκρηπίδας, που θα επιδικαστεί στην Ελλάδα.
Ωστόσο, το Διεθνές Δικαστήριο δεν υπεισήλθε ποτέ στην ουσία της υπόθεσης, αλλά με την απόφαση της 19ης Δεκεμβρίου 1978 έκρινε εαυτό αναρμόδιο, μιας και η Τουρκία "αρνήθηκε να συμπράξει στο δικαστικό διακανονισμό της διαφοράς και η Ελλάδα προσέφυγε μονομερώς", μιας και η Τουρκία -όχι μόνο τότε, αλλά μέχρι και σήμερα- αρνείται ν' αναγνωρίσει τη δικαιοδοσία του Διεθνούς Δικαστηρίου, στο οποίο δεν μπορεί καμία χώρα να προσφύγει μονομερώς, όπως προβλέπεται στο καταστατικό του.

Με βάση το γρηγοριανό (σημερινό) ημερολόγιο σαν σήμερα υπογράφτηκαν δύο σημαντικές συνθήκες ειρήνης, του Βουκουρεστίου το 1913 και των Σεβρών το 1920, που διπλασίασαν την Ελλάδα. Επειδή, όμως, στην Ελλάδα τότε ίσχυε το ιουλιανό (παλαιό) ημερολόγιο, έχει επικρατήσει να θεωρείται ως η ημερομηνία υπογραφής τους η 28η Ιουλίου. Άλλωστε, αν ήταν να μεταφέρουμε όλες τις ημερομηνίες σημαντικών γεγονότων της ελληνικής ιστορίας από το ιουλιανό στο γρηγοριανό ημερολόγιο, τότε ούτε η 25η Μαρτίου θα ήταν η μέρα της έναρξης της ελληνικής επανάστασης, ούτε για την επανάσταση της 3ης Σεπτέμβρη 1844 θα έπρεπε να μιλάμε κ.ο.κ. Για τις δύο συνθήκες, του Βουκουρεστίου και των Σεβρών, διαβάστε σχετικά στο Σαν σήμερα: 28 Ιουλίου.