Μπορεί οι γυναίκες να έχουν την αριθμητική πλειοψηφία, όμως, παρά τα βήματα προόδου των τελευταίων δεκαετιών, δεν έχουν καταφέρει να εξασφαλίσουν την απόλυτη ισότητα με τους άνδρες. Το μέτρο σύγκρισης δεν είναι απλά το επαγγελματικό στάτους, αλλά η καθημερινή συμπεριφορά. Για παράδειγμα, είναι κοινωνικά αποδεκτό να κυκλοφορεί ένας άνδρας γυμνόστηθος σε δημόσιο χώρο, όμως αλλάζουν τα πράγματα, όταν πρόκειται για μια γυναίκα. Εξάλλου, θα έλεγε κανείς ότι υπάρχει μια ανοχή στους άνδρες που βρίζουν, κάνουν σεξιστικά σχόλια όσον αφορά την εξωτερική εμφάνιση ή το ντύσιμο μιας γυναίκας κλπ. Με άλλα λόγια, οι γυναίκες αποτελούν μια "καταπιεσμένη πλειοψηφία", όπως είναι και ο τίτλος της ταινίας μικρού μήκους (Majorité Opprimé) της Γαλλίδας ηθοποιού, σεναριογράφου και σκηνοθέτριας Eleonoré Pourriat, όπου άνδρες και γυναίκες αλλάζουν ρόλους.
Η ταινία γυρίστηκε το 2010 και διαδόθηκε κυρίως μέσω του διαδικτύου. Προσπαθεί να μεταδώσει το μήνυμα της και να ευαισθητοποιήσει κυρίως τους άνδρες προβάλλοντας μια υποθετική εκδοχή, όπου οι γυναίκες συμπεριφέρονταν όπως οι άνδρες - και τ' αντίστροφο. Οι προθέσεις της Πουριάτ ήταν σαφώς καλοπροαίρετες, όμως.. το κατάφερε;
Στην ταινία μικρού μήκους βλέπουμε μεν μια γυναίκα να κάνει τζόκινγκ στο δρόμο χωρίς να φοράει μπλουζάκι, ενώ ένας άνδρας κάνει βόλτα το μωρό με το καροτσάκι. Και μπορεί όντως η γυμνόστηθη δρομέας να εκφράζει έναν ανατρεπτικό συμβολισμό, όμως η εικόνα του μπαμπά που βγάζει βόλτα το μωρό δεν είναι ασυνήθιστη στη σημερινή εποχή, ούτε είναι ταμπού - για την πλειοψηφία των σημερινών ανδρών - το να κάτσουν στο σπίτι με άδεια πατρότητας, ενώ η σύντροφός τους εργάζεται κανονικά.
Η ταινία αποκτά ενδιαφέρον στη συνέχεια, όταν θίγει το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν πολλές γυναίκες με τα σεξιστικά σχόλια που ακούν στο δρόμο από αρσενικά έτοιμα ν' αναπαραχθούν ανά πάσα στιγμή. Στην ταινία, βέβαια, είναι ο άνδρας που ακούει σεξιστικά σχόλια από γυναίκες και νιώθει άβολα, ενώ αργότερα πέφτει θύμα βιασμού από μια παρέα ξαναμμένων γυναικών, που θέλουν απλά να ικανοποιήσουν τις σεξουαλικές ορέξεις τους.
Αν και υπάρχει μια υπερβολή και προκατάληψη από την πλευρά της σκηνοθέτριας - ε, σε καμιά ευρωπαϊκή κοινωνία δεν γίνονται τόσο εύκολα βιασμοί γυναικών μέρα μεσημέρι και μάλιστα σε σχεδόν δημόσιο χώρο - ωστόσο καταφέρνει να μεταδώσει το πολύ σημαντικό μήνυμα, ότι οι γυναίκες δεν αποτελούν αντικείμενα για την προσωπική ευχαρίστηση του "κυρίαρχου" αρσενικού, αλλά έχουν τα ίδια ακριβώς δικαιώματα. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι έχουν δικαίωμα να πουν "όχι" σε ό,τι δεν θέλουν και αυτό το "όχι" πρέπει να γίνεται σεβαστό.
Προσωπικά, ως το πιο αδύνατο σημείο της ταινίας βρήκα το σχόλιο για την ισλαμική μαντήλα. Ένας φίλος του ήρωα φοράει τη μαντήλα, επειδή του το είχε επιβάλλει η σύζυγός του. Και ενώ δήλωνε ευχαριστημένος με την επιλογή του, φαινόταν να μην το εννοεί και πολύ. Ποια είναι η ένστασή μου; Συμφωνώ μεν ότι υπάρχουν πολλές περιπτώσεις γυναικών του μουσουλμανικού κόσμου που είναι αναγκασμένες με τη βία να φορούν ένα ρούχο, που οι ίδιες δεν το επιθυμούν, επειδή εξαναγκάζονται από τους συζύγους, τους πατεράδες ή τ' αδέρφια τους, όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι υπάρχουν και πολλές γυναίκες που επιλέγουν μόνες τους να φορέσουν μια μαντήλα, επειδή όντως αισθάνονται ότι εξυπηρετείται κάποιος θρησκευτικός σκοπός μ' αυτόν τον τρόπο.
Μπορεί σε μας, που είμαστε τρίτοι, αυτό να φαίνεται περίεργο κι ακατανόητο, όμως προσπαθώντας να επιβάλλουμε σε μια γυναίκα που η ίδια θέλει να φορέσει την ισλαμική μαντήλα, ότι δεν πρέπει να το κάνει, γιατί αυτοϋποτιμάται, στην ουσία είναι σαν να προσπαθούμε να κάνουμε αυτό που υποτίθεται ότι καταγγέλλουμε. Αρνούμαστε σ' αυτήν τη γυναίκα να φορέσει κάτι που η ίδια επιλέγει - αν το επιλέγει η ίδια αυτοβούλως. Σ'΄αυτό το σημείο η ταινία της Πουριάτ μου φάνηκε αρκετά προκατειλημμένη, σαν να δέχεται μόνο τη μία εκδοχή και ν' αρνείται το ενδεχόμενο μια γυναίκα να επιλέγει το συγκεκριμένο τρόπο ζωής.
Φυσικά, η κρίση του καθενός είναι υποκειμενική και το καλύτερο που έχετε να κάνετε είναι να σχηματίσετε τη δική σας άποψη βλέποντας μόνοι σαν την ταινία, η οποία είναι γυρισμένη στα γαλλικά, όμως στο παρακάτω βίντεο έχει αγγλικούς υπότιτλους. Το παρακάτω βίντεο ανέβηκε στο youtube από τη σκηνοθέτρια (youtube.com/eleonorepourriat1) και μέσα σε μία εβδομάδα έχει δεχτεί περισσότερα από 2.7 εκατομμύρια views.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου