Μια αμφιλεγόμενη πολιτική προσωπικότητα της ελληνικής ιστορίας υπήρξε ο Θεόδωρος Δηλιγιάννης, ο οποίος διέθετε μεν ρητορικό ταλέντο, ωστόσο κατηγορούταν από τους πολιτικούς του αντιπάλους ως δημαγωγός και λαϊκιστής - έτσι έχει περάσει άλλωστε και στην ιστορία. Όταν ο Δηλιγιάννης βρισκόταν στην αντιπολίτευση, παραπονιόταν για τους υψηλούς φόρους που επέβαλαν οι κυβερνήσεις του Χαρίλαου Τρικούπη, που ήταν ο μεγάλος του πολιτικός αντίπαλος. Όταν όμως βρισκόταν ο ίδιος στην κυβέρνηση, ξιφουλκούσε υπέρ των φορολογικών επιβαρύνσεων για το καλό της οικονομίας. Μια φορά, κατά τη συζήτηση του προϋπολογισμού του 1892, ο Δηλιγιάννης έβαλε στο στόχαστρό του μια γάτα, που ζούσε στο κτίριο του υπουργείου Οικονομικών και η διατροφή της οποίας στοίχιζε στην εθνική οικονομία 3 δραχμές το μήνα.
Έτσι υποστήριξε την πρωτοβουλία του να μπει σε πρόγραμμα λιτότητας η επίμαχη γάτα:
"Κύριοι βουλευταί, είναι ανάγκη να περιφρουρηθούν τα οικονομικά του Κράτους και να περικοπή πάσα περιττή δαπάνη. Μία περιττή δαπάνη είνε και η διατροφή της γάτας του υπουργείου των Οικονομικών, η οποία επιβαρύνει τον προϋπολογισμόν του Κράτους κατά 3 δρχ. μηνιαίως. Και κρίνω περιττήν την δαπάνην ταύτην, διότι εάν μεν υπάρχουν ποντικοί εν τω υπουργείω των Οικονομικών, η γάτα διατρέφεται από αυτούς, εάν δε δεν υπάρχουν, η γάτα είνε περιττή".
Τελικά, τη διατροφή της γάτας ανέλαβε ο κλητήρας του υπουργείου, κάποιος μπάρμπα-Κώστας, ο οποίος κάθε μήνα αφαιρούσε 3 δραχμές από το μισθό του, που ανερχόταν σε 45 δρχ κι έτσι η γάτα, που είχε 8ετή παρουσία στο κτίριο, τη γλίωσε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου